Dodge Boy is een van die klassieke Game Boy -games die er eerst eenvoudig uitziet - vermijd gewoon de obstakels, toch? - maar dan ben je plotseling gebogen over je scherm, palmen zweten, omdat die laatste sprong veel strakker was dan je had verwacht. De pixelkunst heeft die perfecte vroege handheld -charme en de soundtrack? Pure Bleep-Bloop Nostalgia die op de een of andere manier nooit oud wordt.

Wat ik leuk vind, is hoe het langzaam begint, je op een rij te staan in het denken "Ja, ik heb dit", voordat je in absolute chaos oploopt. Je weven tussen spikes, timing springt over kuilen en schreeuwt af en toe tegen het scherm wanneer je een ontwijking met een halve seconde verwisselt. Het is het soort spel dat je vijf minuten opneemt en zich plotseling realiseert dat je een uur lang speelt.

Als je een zwak hebt voor retro handhelds, is dit een must-play. Geef me gewoon niet de schuld als je obstakels in je dromen begint te zien.