Daisenryaku op de Game Boy is een van die diepe, slow-burn strategiespellen die veel groter aanvoelen dan het recht heeft om op een kleine cartridge te zijn. Je verplaatst kleine militaire eenheden over een rasterkaart - tanken, infanterie, de gebruikelijke - maar de eenvoud verbergt een brute tactische diepte. In het begin lijkt het eenvoudig, totdat je je realiseert dat het positioneren en het terrein echt veel meer uitmaken dan alleen brute kracht.

De Japanse tekst kan intimiderend zijn als je de taal niet kent, maar de iconen en menu's zijn intuïtief genoeg dat je er na een paar beurten uit zult komen. En eerlijk gezegd, er is iets bevredigend aan het kijken naar je kleine Pixel -legers die langzaam de vijand overweldigen, zelfs als je niet helemaal zeker weet wat de helft van de statistieken betekenen. Het is het soort spel waardoor je je een genie voelt wanneer een plan werkt en een idioot wanneer dat niet het geval is.

Als je van old-school oorlogssims houdt, is dit een verborgen juweeltje-verwacht niet dat het je hand vasthoudt.