Oké, dus Crayon Shin-chan 5 op Game Boy is precies zo chaotisch als de anime-op de beste manier. Je bent eigenlijk gewoon shin-chan die absolute chaos veroorzaakt in pixelateerde vorm, rondrennen rond rare kinderen, zoals het stelen van snacks of het irriteren van zijn ouders. De sprites zijn klein maar vol persoonlijkheid, en de dialoog (als je Japans kunt lezen) spijkt diezelfde domme funny sfeer uit de show.

Gameplay's simpele-meestal mini-games en korte missies waar je met buren rommelt of grappen speelt-maar het heeft die ouderwetse charme waar alles op een vertederende manier janky aanvoelt. Mijn favoriete onderdeel? De geluidseffecten. Er is iets hilarisch aan het horen van Shin-chan's kleine "oi oi" -geluiden die afkomstig zijn van een spreker van een game boy.

Als je opgroeide met de anime, is het pure nostalgie. Zo niet, dan is het nog steeds een raar leuke tijdcapsule uit de vroege raarheid van de jaren 2000. Verwacht geen diepe mechanica - het is eigenlijk een speelgoed dat vermomd is als een spel.