Chibi Maruko-Chan 4 is een van die game boy-edelstenen die aanvoelt alsof je door een plakboek van de kindertijd bladert-als je jeugd kleine, big-head-headden kinderen die puzzels oplossen en rare kleine games oplost. Je begint gewoon rond te dwalen door de buurt van Maruko, praat met haar vrienden, en het is niet lang voordat je dingen in dingen gesleept zoals het vangen van bugs of haar opa helpen zijn bril te vinden (alweer).

De mini-games zijn eenvoudig maar vreemd bevredigend-denk aan bijpassende tegels of timingknop drukt precies goed om te winnen bij Jump Rope. De muziek heeft die klassieke bouncy -game -boy -charme, en de pixelkunst maakt op de een of andere manier iedereen er nog belachelijker uit (op een goede manier). Het is niet diep, maar het is het soort spel dat je oppakt als je gewoon 20 minuten naar iets geks wilt glimlachen. Als je ooit de anime hebt bekeken, is de helft van het plezier dat willekeurige bijpersonages opduiken.

Eerlijk gezegd is het een nostalgie-reis, maar zelfs als je nieuw bent in de wereld van Maruko, is er iets vreemds troostend over hoe low-stakes en vrolijk het allemaal is. Verwacht gewoon geen Epic Boss -gevechten - tenzij je je vriend racet om de laatste knoedel te eten.