Ooit een kerker -crawler gespeeld waar je feest niet alleen jagers is, maar een stel rare kleine wezens die je hebt om als schapen te keuren? Dat is Cima: de vijand in een notendop. Je maakt deel uit van een reddingsteam dat vasthoudt op dit griezelige eiland, en je belangrijkste bondgenoten zijn deze schattige, enigszins domme Cima -beestjes - denk aan pikmin, maar met meer puzzels en veel meer frustratie wanneer ze in vallen dwalen.

De eerste 10 minuten? Je zult erachter komen hoe je ze langs obstakels kunt leiden, rollen toewijzen (sommige graven, sommige gevechten, sommige gewoon ... bestaan) en beseffen dat ze de overlevingsinstincten van een goudvis hebben. De pixelkunst is echter charmant, en er is iets vreemds dat je squadron eindelijk lang genoeg zal laten samenwerken om een kamer op te lossen.

Het is niet je typische RPG - meer als een mix van strategie en babysitten, met een verhaal dat verrassend donker wordt voor een spel over schattige monsters. Als je een GBA en geduld hebt voor het hoeden van chaos, is deze de moeite waard om op te graven.