Basketbal nachtmerrie op het Sega Master System is ... raar op de beste manier. Je denkt dat je gewoon wat retro hoepels speelt, dan heeft het hof plotseling deze griezelige gloed, en je tegenstanders zien eruit alsof ze uit een horror -film kroopen. Toch voelt de kerngameplay aan als klassiek arcade basketbal-snelle passen, snelle opnamen en die bevredigende swish wanneer je een drie-pointer spijkert.

In het begin dacht ik dat het spookachtige thema slechts een gimmick was, maar het verandert eigenlijk hoe je speelt. Sommige rechtbanken hebben rare obstakels, en de AI wordt agressief op een manier waardoor reguliere basketbalwedstrijden zich tam voelen. De soundtrack heeft deze synth-zware sfeer die op de een of andere manier werkt, zelfs als je wordt ingesteld door een man die eruitziet als een zombie.

Het is janky op plaatsen (dit is het hoofdsysteem), maar dat draagt bij aan de charme. Je mist een lay -out omdat een spookachtige handfasen door het achterbord en dan lach als je tegenstander over zijn eigen cape struikelt. Niet elk schot landt, maar als ze dat doen, voelt het als bedriegend de dood.