Oké, dus Bakuten schiet Beyblade 2002 op de GBA is eigenlijk het dichtst bij je kunt in de daadwerkelijke Beyblade -gevechten komen - min minus het risico om het favoriete speelgoed van je vriend in een muur te breken. Je kiest je mes, tweak de onderdelen (gewicht is belangrijker dan je zou denken), en dan gewoon ... laat het scheuren.

De gevechten zijn op de beste manier chaotisch. Je beyblade klopt rond de arena, vonken vliegen, en als je het goed timeert, kun je speciale bewegingen activeren die rechtstreeks uit de anime aanvoelen. De AI is ook geen pushover-sommige van deze virtuele blaasers zullen je absoluut verwoesten als je alleen knop-mash hebt.

Het heeft die charme uit het begin van de jaren 2000, tot aan de pixelateerde aanvalsanimaties en het raar bevredigende * klinken * geluid wanneer messen botsen. Ik ga niet liegen, de aanpassing is eenvoudig maar raar verslavend. Je zult veel te veel tijd besteden aan het verwisselen van onderdelen alleen om te zien of je nieuwe opstelling eindelijk die ene irritante rivaal kan verwijderen.

Als je ooit "3, 2, 1, laat het scheuren!" Als kind is deze game een nostalgie -reis die het waard is om op te splitsen.