استادیوم Tel-Tel در Sega Genesis یکی از آن بازی های عجیب و غریب ورزشی است که احساس می کند بعد از اینکه کسی سه نوشیدنی انرژی زا را تهیه کرد ، طراحی شده است. شما یک تیم را انتخاب می کنید-من همیشه به دنبال بچه های نئون سبز می رفتم-و پس از آن فقط هرج و مرج خالص است: بازیکنانی که در همه جا می کشند ، توپ مانند آن از لاستیک ساخته شده است ، و اهداف خیلی سریع برای ادامه کار اتفاق می افتد.

گرافیک ها از آن روش کلاسیک پیدایش روشن و کاملاً روشن هستند ، و کنترل ها به اندازه کافی ساده هستند که شما در عرض چند ثانیه مخالفان شانه خواهید بود. این دقیقاً واقع بینانه نیست ، اما چه کسی اهمیت می دهد وقتی می خندیدید که مسابقات چقدر مسخره می شوند؟ حالت دو نفره جایی است که واقعاً می درخشد-پسر عموی من و من قبلاً ساعت ها را هدر می دادیم و سعی می کردیم یکدیگر را در نزدیکی هدف بیرون بیاورم.

اگر بازی های ورزشی مدرسه قدیمی را با لرز صفر حفر کنید ، این یک انفجار از گذشته است که ارزش حفر آن را دارد.