تلویزیون Super Smash در پیدایش هرج و مرج خالص و مسخره است-مانند کسی که یک نمایش بازی دهه 80 را انجام داد و خشونت را به 11 نفر رساند. شما در این عرصه غرق نئون ، دو جوی استیک در دست (یا فقط دکمه های خرد کردن اگر کنترل کننده هستید) شروع می کنید ، و موج هایی را که از هر جهت به شما می آیند ، منفجر می کنید. گوینده مانند "پول بزرگ! جوایز بزرگ!" در حالی که شما از آتش سوزی گول می زنید و قدرتهای تصادفی را می گیرید که اسلحه های شما را به طرز خنده دار بر قدرت می کند.

در ابتدا ، این احساس غیرممکن است-انیارها در همه جا تخم ریزی می کنند ، گلوله ها صفحه را پر می کنند ، و سپس ناگهان در حال پراکندگی یک دوجین روبات هستید در حالی که شات شما اتاق را پاک می کند. کنترل ها ساده هستند ، اما زنده ماندن بیش از دو دقیقه به برخی از رفلکس های واقعی پیچشی نیاز دارد. و بله ، گاهی اوقات کاملاً ناعادلانه است ، اما این بخشی از جذابیت است. شما یا خشمگین خواهید شد یا به طرز عجیبی به قتل عام معتاد می شوید.

اگر بازی های Arcade را از دست دادید که تنها هدف آن طولانی تر از آخرین اجرای شما بود ، این کپسول زمانی آن دوره است. بعد از اینکه در گوشه و کنار یک مرد اره برقی قرار می گیرید ، مرا سرزنش نکنید.