Street Racer on the Genesis یکی از آن بازی هایی است که باعث می شود مسابقه مسابقه ای به سبک بازی باشد-برای انتخاب ، اما فقط با عمق کافی برای نگه داشتن شما. شما با انتخاب مسابقه اتومبیلرانی خود شروع می کنید (من همیشه با ماشین آبی می رفتم ، هیچ ایده ای ندارم) و سپس بلافاصله به این آهنگ های روشن و مسدود شده شهر می روید که نوبت ها به سرعت می آیند و رانندگان هوش مصنوعی دوست دارند شما را به دیوارها سوق دهند.

این کار در ابتدا کمی لغزنده احساس می شود ، اما وقتی آویزان کردن گوشه ها را بدون چرخش بیرون می آورید ، بسیار رضایت بخش است. و بله ، گرافیک ها به وضوح در حال حاضر قدمت دارند ، اما در مورد نحوه ساختمانها و درختان نخل به آن سبک کلاسیک 16 بیتی ، چیز جذاب وجود دارد.

چند نفره که واقعاً می درخشد ، هر چند. هیچ چیز مانند اینکه به سختی یک دوست را در آخرین دامان بیرون بیاورید ، در حالی که آنها به دلیل قطع کردن آنها به شما فریاد می زنند. فقط انتظار واقع گرایی در سطح Forza را نداشته باشید-این هرج و مرج بازی قدیمی و مدرسه قدیمی با یک طرف دلتنگی است.