به یاد دارید وقتی Sonic برای اولین بار به Sega Genesis برخورد کرد؟ آن سطح اول ، منطقه گرین هیل ، در آن زمان مانند هیچ چیز دیگری نبود - از طریق حلقه هایی با سرعت شکاری ، تندرست چشمه ها ، و به سختی سنبله ها را گول می زد در حالی که آن موسیقی متن فیلم نمادین بازی می کرد. در ابتدا ساده است - فقط درست اجرا کنید و پرش کنید - اما اگر مناطق بعدی را ناخن نگیرید ، مناطق بعدی وحشیانه می شوند.

من هنوز وقتی موسیقی غرق در منطقه هزارتوی را می شنوم ، وحشت می کنم. و من را در بلوک های ناپدید شده منطقه مرمر شروع نکنید - این پرش ها هرگز آسان تر نمی شوند. اما اولین باری که می توانید از طریق یک خط بدنیک می چرخید؟ رضایت خالص

به یک دلیل کلاسیک است ، حتی اگر فیزیک در مقایسه با بازی های بعدی کمی سفت شود. شما می توانید بگویید که آنها هنوز در حال فهمیدن چقدر سریع صوتی هستند.