Pyramid Magic III یکی از آن بازی های پیدایش است که به نوعی در روز به زیر رادار پرواز کرد ، اما انسان ، این کار را ادامه می دهد. شما در این هرم هرمی شروع می کنید - موسیقی به تنهایی به شما می دهد که "من نباید اینجا باشم" و بلافاصله ، شما سوئیچ ها را می چرخانید ، تله ها را گول می زنید و معماهای کاشی را حل می کنید که با سطح دوم جدی می شوند.

آنچه من دوست دارم این است که چگونه آن را با سکوی مدرسه قدیمی با تیزرهای مشروع مغز مخلوط می کند. یک دقیقه در حال پرش از چاله ها هستید ، بعد دیگر بلوک های سلسله مراتبی را دوباره تنظیم می کنید در حالی که برخی از مجسمه نفرین شده به سمت شما شلیک می کند. کنترل ها محکم هستند ، هرچند که هیچکدام از آن مزخرفات لغزنده در برخی از سیستم عامل های یکپارچهسازی با سیستمعامل.

و آن موسیقی متن؟ ملودی های Chiptune که روزها در سر شما می چسبند. این جذابیت کلاسیک Sega را دارد ، اما با یک لبه تیره تر که متناسب با کل چیز لعنت شده پیرامید است. فقط وقتی یک ساعت از دست می دهید سعی می کنید پازل اوبلیسک را در جهان 3 از دست دهید ، مرا سرزنش نکنید.