Pepenga Pengo یکی از آن سنگهای Sega Genesis است که به نوعی احساس ساده و کاملاً ناخوشایند در عین حال احساس می کند. شما به عنوان این شخص کوچک پنگوئن بازی می کنید که در اطراف مارپیچ های یخ می چرخد و بلوک ها را به سمت خرد کردن دشمنان فشار می دهید - به جز نیمی از زمانی که به طور تصادفی خود را در گوشه ای به دام می اندازید و وقتی هیولاهای برفی در آن بسته می شوند.

کنترل ها احمقانه ساده هستند (فقط اسلاید و فشار) ، اما مارپیچ ها با رفتن شما دزدکی تر می شوند. من عاشق این هستم که موسیقی با نزدیک شدن دشمنان سرعت می یابد ، مانند بازی که به طور فعال شما را ترول می کند. و آن انفجارهای پیکسل ترد وقتی آدم بدی را خراب می کنید؟ هنوز ده ها سال بعد رضایت بخش است.

این نوع بازی است که در ابتدا به طرز تماشایی شکست می خورید ، سپس ناگهان برخی از زنجیره های مسخره از سر و صدا بلوک مانند نینجا پنگوئن را بیرون بکشید. قطعاً بهتر است با یک دوست فریاد بزنید که از روی کاناپه به شما فریاد می زند.