Paperboy در مورد پیدایش اساساً همان جنون پر کردن کاغذ هرج و مرج از بازی است ، فقط با اسپریت های کمی خرد شده. شما دوچرخه خود را در خیابان های حومه شهر سوار می کنید و سعی می کنید در حالی که همه چیز را از اسکیت های سرکش گرفته تا سگهای عصبانی می کنید ، ایوان ها را با روزنامه ها میخ بزنید. آشفتگی کنید و یا به صندوق پستی خرد می شوید یا از صفحه خارج می شوید-هر چه ، خنده دار است.

کنترل ها در ابتدا کمی سفت و سخت هستند (این یک بندر بازی در اواخر دهه 80 است ) ، اما به محض اینکه قوس پرتاب را آویزان کردید ، شروع به بیرون کشیدن عکس های بانکی مسخره در اطراف گلدان های گل می کنید. وقتی یک پرتاب کامل را از طریق پنجره شخصی می گیرید ، به طرز عجیبی رضایت بخش است. فقط انتظار رحمت را از آن جنجال در کوچه ندارید.

این یکی از آن بازی هایی است که در آن شکست تقریباً سرگرم کننده است ، به خصوص وقتی که به طور تصادفی یک مقاله را به چهره یک مادربزرگ می کنید.