تا به حال در یکی از آن بازی های عجیب و غریب و مبهم NES که باعث می شود شما بروید ، "صبر کنید ، این چیست ؟" این زندگی من عشق من است - بوکو بدون یوم - واتاشی بدون نگائی به طور خلاصه. این یک بازی Sim/Dating Life فقط از اواخر دهه 80 است ، به این معنی که عاشقانه پیکسل ، گفتگوی بی دست و پا (مگر اینکه ژاپنی بخوانید) و ترکیبی عجیب از کارهای دنیوی و پیچ و تاب های چشمگیر.

شما به عنوان یک دانش آموز دبیرستانی شروع می کنید که سعی در تعادل نمرات ، مشاغل پاره وقت و-البته-برای خرد کردن خود دارید. این کنترل ها مطابق با استانداردهای مدرن کاملاً واضح است ، اما در مورد پیمایش در کلاسهای درس مسدود و تلاش برای تحت تأثیر قرار دادن عزیز پیکسلی شما با هدایای وحشتناک 8 بیتی ، چیز عجیب و غریب وجود دارد. نکته حرفه ای: از مینیگای شغلی پاره وقت استفاده نکنید-برای آن تاریخ های فانتزی به پول نقد نیاز دارید.

این قطعاً بیشتر از یک بازی کنجکاوی است ، اما اگر وارد عجیب و غریب یکپارچهسازی با سیستمعامل هستید یا می خواهید قبل از اینکه همه آنها را چشمک زن کنند ، چه چیزی دوستانه به نظر برسد ، این یک کپسول زمان عجیب و غریب است. فقط انتظار داستان پردازی عمیق را نداشته باشید - این NES است ، از این گذشته.