اگر در حال تماشای آهنگ های Looney هستید ، این بازی GBA احساس می کند که به سمت یکی از آن کارتون های هرج و مرج قدم می زند. شما شروع به خاموش کردن بین اشکالات و Daffy می کنید.

سطحی که کارتون کلاسیک را میخکوب می کند - شما روی پیانوهای غول پیکر گزاف گویی می کنید ، گول می زنید و حتی از طریق یک معدن سوار می شوید. برخی از معماها من را برای یک دقیقه گیر کرده اند (چرا دافی در کارهای اساسی خیلی بد است؟) ، اما فهمیدن آنها احساس رضایت می کند. و موسیقی متن؟ دلتنگی خالص ، با آن آهنگ های تند و تیز که در شورت های قدیمی می شنوید.

این عمیق ترین بازی در آنجا نیست ، اما روزها جذابیت دارد. ایده آل برای جلسات سریع بازی وقتی فقط چیزی احمقانه و سبک می خواهید. اشکالات احتمالاً می گویند "آه ، چه خبر ، دکتر؟" اما دافی فقط فریاد می زد و به دیوار می زد. این اساساً کل تجربه است.