Als je opgroeide met het kijken naar Looney Tunes, voelt dit GBA -spel alsof je recht in een van die chaotische cartoons stapt. Je begint te schakelen tussen bugs en Daffy - Bugs draait helemaal om soepele platforms, terwijl Daffy gewoon ... nou ja, daffy, struikelt op de grappigste manieren die mogelijk zijn.

De niveaus nagel die klassieke cartoon -sfeer - je stuitert op gigantische piano's, ontwijk anvils en rijdt zelfs een achtbaan door een mijn. Sommige puzzels hadden me een minuut vastgehouden (waarom is Daffy zo slecht bij basistaken?), Maar het uitzoeken voelt bevredigend. En de soundtrack? Pure nostalgie, met die veerkrachtige deuntjes die je in de oude shorts zou horen.

Het is niet het diepste spel dat er is, maar het heeft dagenlang charme. Perfect voor snelle speelsessies als je gewoon iets doms en licht wilt. Bugs zouden waarschijnlijk zeggen: "Eh, wat is er aan de hand, doc?" Maar Daffy zou gewoon schreeuwen en tegen een muur rennen. Dat is eigenlijk de hele ervaring.