Lolo no Daibouken یکی از آن دسته از بازیگران پسر است که زیبا به نظر می رسد اما اگر مراقب نباشید ، مغز شما را کاملاً خراب می کند. شما به عنوان این حباب آبی کوچک به نام Lolo بازی می کنید ، بلوک های فشار ، مارها را گول می زنید و سعی می کنید تمام قلب ها را در هر سطح به دست آورید - در حین ساده ، درست است؟ نه چند صفحه نمایش اول شما را به فکر آسان بودن این کار می کند ، سپس ناگهان به اتاقی پر از دشمنان در حال حرکت و کاشی های یک طرفه خیره می شوید و سعی می کنید دستور دقیق را برای جابجایی وسایل بدون به دام انداختن خود بفهمید.

Pixel Art این جذابیت کلاسیک Game Boy را دارد ، وقتی یک معما را حل می کنید ، همه چیز و رضایت بخش است. و انتظار نداشته باشید که راه خود را از بین ببرید-برخی از سطوح باعث می شود که شما متوقف شوید و در واقع فکر کنید ، که من آن را دوست دارم. این به این نتیجه رسیده است که "فقط یک امتحان دیگر" ، حتی وقتی 20 دقیقه در همان صفحه گیر کرده اید.

اگر در بازی های پازل یکپارچهسازی با سیستمعامل قرار دارید که دست شما را نگه نمی دارند ، این یک گوهر است. فقط ممکن است پسر بازی خود را به اتاق پرتاب نکنید وقتی متوجه شدید که راه حل در تمام مدت احمقانه آشکار بود.