Landstalker یکی از آن سنگهای پیدایش است که مانند ترکیبی از Zelda و یک پلتفرم ایزومتریک احساس می کند - اگر می توانید پرش های چشم انداز کمی شوخی را انجام دهید. شما به عنوان نیگل بازی می کنید ، این شکارچی گنج گنج که بعد از غارت افسانه ای کینگ نول است ، و همه چیز این پرش به طرز عجیبی جذاب را به دست آورد که دائماً بین صخره ها ، تله های گول زدن و ورود به شمشیر با سوسک های غول پیکر می روید.

پازل ها گاهی اوقات مشروعیت دارند - مانند "چرا من فقط 20 دقیقه برای فشار دادن بلوک ها صرف کردم؟" حیله و تزویر - اما چیزی رضایت بخش وجود دارد که در نهایت می توان فهمید که چگونه می توان به آن قفسه سینه رسید که شما را از یک گودال طعنه می زند. و موسیقی؟ بنگرهای مطلق فقط اگر یک پرش را از دست دادید و حداقل یک بار حرکت مورب را نفرین کنید ، تعجب نکنید.

این انرژی در مدرسه قدیمی "آن را از آن خود می کند" انرژی می کند ، اما به غارهای پنهان یا در نهایت ضرب و شتم یک رئیس پس از سه بار احساس می کند که ارزش آن را دارد.