جونی موزلی دیوانه تریکس یکی از آن بازی های اولیه ورزشی شدید در دهه 2000 است که به نوعی راهی GBA شد - و صادقانه بگویم ، این نیمه بد نیست. شما اساساً ترفندهای اسکی وحشی را به سمت کوهها می کشید ، مانند یک پیشنهاد گرانش می چرخید و می چرخید. کنترل ها یک ثانیه طول می کشد تا به آن عادت کنید (چرا فشار دادن باعث می شود که شما را crouch کند؟) ، اما هنگامی که چند ترکیب را میخ بزنید ، به طرز عجیبی رضایت بخش است.

این است که انرژی Janky PS2 در یک کارتریج کوچک خرد شده است-برش های دانه ای از خود جانی که شما را تشویق می کند ، گویندگان عجیب و غریب تهاجمی در مورد "هوای بیمار" شما فریاد می زنند ، و دامنه هایی که برای سرعتی که می خواهید احساس می کنند کمی باریک هستند. اگر وارد بازی های ورزشی بازی های قدیمی مدرسه هستید ، این یک کپسول کوچک سرگرم کننده است.