باشه ، خیلی خنده دار و پسر بچه های بالون یکی از آن بازی های عجیب و غریب جذاب Genesis/Master System است که از سال 1992 از کارتون خارج شده است. شما به عنوان این شخص کوچک با یک بادکنک برای یک سر (بدیهی) بازی می کنید ، و از طریق این سطح روشن و کمی سورئال پر از سیستم عامل های شناور و دشمنانی که مانند طرح های اسباب بازی رد شده به نظر می رسند ، بازی می کنید.

چند دقیقه اول فریبنده ساده است - فقط برخی از پرش های اساسی و اجتناب از سنبله ها - اما بعد از آن معماها شروع به خزیدن می کنند. ناگهان شما تورم های بادکنک را برای رسیدن به لبه های بالاتر یا استفاده از مکانیک باد عجیب و غریب برای دور زدن تیغه های اره در حال چرخش قرار می دهید. فیزیک از آن روش کلاسیک 16 بیتی احساس شوخی می کند ، جایی که شما یک پرش و نفرین را تحت الشعاع قرار می دهید ، اما این نوع برای نمایش بازی کار می کند.

راستش ، سبک هنری آن را حمل می کند. همه چیز این ظاهری لاستیکی و اغراق آمیز است ، مانند کسی که مجموعه برچسب کودک را متحرک می کند. آهنگ های مصنوعی تمام موسیقی که به سر شما می چسبند طولانی تر از آنچه که لازم است. این یک شاهکار پنهان نیست ، اما اگر شما با شخصیت های بی نظیر از سیستم عامل های خارج از کشور استفاده می کنید ، یک کپسول زمان کمی عجیب و غریب است.