خوب ، بنابراین اگر شما با تماشای Famille Delajungle (یا کاملاً جاسوسی ، از آنجا که آنها در اوایل 2000 میلادی به اشتراک می گذارند) بزرگ شده اید ، این بازی GBA اساساً یک نامه عاشقانه برای نمایش است. شما به همان اندازه جورج ، الیزا یا دونی می پرید - هر یک با مهارت های عجیب و غریب خاص خود جنگل - پس از داروین در این سطوح روشن و پرشور که احساس می کنند مستقیم از یک قسمت پاره می شوند ، می روند.

در ابتدا تاک های جورج در حال شیب دار است (چرا او کاشت صورت را به درختان نخل ادامه می دهد؟) ، اما هنگامی که زمان را پایین می آورید ، به طرز عجیبی رضایت بخش است. سطح آن نیز شگفتی های کمی مانند موزهای پنهان یا میمون های ناگهانی میمون را به وجود می آورد. و بله ، گرافیک ها اوج GBA هستند که با آن عبارات کارتونی اغراق آمیز که انتظار دارید ، شسته شده اما جذاب است.

این یک پلتفرم عمیق نیست ، اما اگر برای نمایش دلتنگی کرده اید ، یک روش محکم برای کشتن یک بعد از ظهر است. فقط انتظار نداشته باشید که "هرج و مرج" دونی بیش از آنکه بر روی نارگیل ها دست بکشید ، باشد.