خوب ، بنابراین این یکی از آن RPG های مبهم Doraemon است که هرگز ژاپن را ترک نکرد - که شرم آور است ، زیرا در واقع بسیار جذاب است. شما با Nobita (البته) شروع می کنید و Doraemon کارهای معمول خود را انجام می دهد ، اما پس از آن به این ماجراجویی عجیب و غریب اعتیاد آور حیوان خانگی تبدیل می شود. Pixel Art این جذابیت کلاسیک GBC را به خود اختصاص داده است ، و هنگامی که فهمید که کدام اسباب بازی ها در واقع با هم خوب کار می کنند ، نبردها ساده اما رضایت بخش هستند. (نکته حرفه ای: Take-Copter از آنچه فکر می کنید مفیدتر است.)

این طنز کلاسیک Doraemon نیز وجود دارد ، با NPC های تصادفی که می گویند چیزهای مسخره و استراحت گاه به گاه دیوار چهارم. دروغ نمی گوید ، اگر ژاپنی را نمی شناسید ، منوها دردی دارند ، اما در مورد سرگردان کردن دنیای کوچک مسدود بین نبردها ، آرامش عجیب و غریب وجود دارد. قطعاً یکی برای جمعیت دلتنگی.