دیک تریسی در Sega Genesis یکی از آن دسته از بازی های دارای مجوز است که در واقع سر و صدا مواد منبع را میخکوب می کند. شما شروع به قدم زدن در این خیابان های با روحیه ای و سایه دار مستقیم از کمیک ها می کنید و موسیقی متن فیلم با آن احساس جاز نوآر به شما برخورد می کند. در ابتدا فکر می کردم این فقط یک ضرب و شتم دیگر است ، اما برخی از کارآگاهان قانونی وجود دارد-شما باید مظنونان را بازجویی کنید ، از سرب ها پیروی کنید ، حتی رادیو دو طرفه خود را نیز برای تماس با نسخه پشتیبان تهیه کنید.

کنترل ها یک دقیقه طول می کشد تا به آن عادت کنید (چرا پرش احساس سختی می کند؟) ، اما پس از تنظیم ، تمیز کردن خیابان ها رضایت بخش است. برخی از دعواهای رئیس وحشیانه هستند - گلهای پسرانه بیگ به هم نمی زنند. و بله ، فیزیک کت سنگر از آن روش کلاسیک 16 بیتی مسخره است. اگر با یک طرف خواب در حال عمل یکپارچهسازی با سیستمعامل هستید ، این جذابیت دارد.