خوب ، بنابراین پرش فرقه یکی از آن سیستم عامل های Game Boy است که در ابتدا ساده به نظر می رسد - فقط یک شخص کوچک پیکسل که در اطراف آن حرکت می کند - اما ناگهان شما در حال عرق کردن پرش های کاملاً به موقع هستید. کنترل ها محکم هستند ، که خوب است زیرا برخی از این شکاف ها متوسط هستند. و موسیقی؟ نوستالژی خالص Chiptune ، مانند کسی که 1995 بطری کرد و آن را به آهنگ های پس زمینه تبدیل کرد.

سطح اول یک نسیم است ، اما در مرحله سوم ، شما فقط بخش هایی را برای ناخن زدن ریتم سکوهای متحرک و آن دشمنان عجیب و غریب شناور چشم پخش می کنید. نکته حرفه ای: دکمه Run را طولانی تر از آنچه فکر می کنید نیاز دارید نگه دارید. به من اعتماد کن

این انقلابی نیست ، اما این نوع بازی است که شما وقتی می خواهید چیزی رضایت بخش سخت باشد بدون اینکه ناعادلانه باشد ، به آن باز می گردید. این آخرین رئیس هنوز مرا آزار می دهد.