Challenger در NES یکی از آن بازی های اکشن مدرسه قدیمی است که احساس می کند بیش از صبر شما رفلکس های شما را آزمایش می کند-که چیزی را برای یک عنوان 8 بیتی می گوید. شما درست به ضخامت آن ریخته می شوید و از طریق امواج دشمنانی که سریعتر و متوسط می شوند ، منفجر می شوید. کنترل ها ساده هستند-فقط پرش و شلیک-اما زمان بندی باید نقطه ای باشد ، یا در چند ثانیه به هم می ریزید.

نکته جالب این است که چگونه صفحه نمایش به طور خودکار پیمایش می کند و شما را مجبور می کند حرکت خود را ادامه دهید یا از آن عقب بمانید. چند سطح اول شما را فریب می دهد که فکر می کنید آسان است ، اما پس از آن دشواری سخت است. یادم است که در مرحله سوم خراب شدم تا اینکه الگوهای دشمن را فهمیدم. موسیقی آن انرژی کلاسیک NES را نیز بدست آورده است ، اما بسیار شدید ، مانند این که شما را در هنگام خندیدن به اشتباهات خود تشویق می کند.

اگر در بازی های یکپارچهسازی با سیستمعامل قرار دارید که دست شما را نگه نمی دارند ، این یک کپسول زمانی محکم از دوره است.