NES'teki Challenger, reflekslerinizi sabrınızdan daha fazla test ediyormuş gibi hissettiren eski okul aksiyon oyunlarından biri-8 bitlik bir başlık için bir şey söylüyor. Hemen kalınlığınıza düştüğünüz, daha hızlı olan düşman dalgalarını patlattığınız ve daha da ileri giderseniz. Kontroller basit-sadece atlama ve ateş-ama zamanlamanın yerinde olması gerekir, ya da saniyeler içinde yıpranırsınız.

Harika olan, ekranın otomatik olarak kayması, sizi hareket etmeye veya geride kalmaya zorlamasıdır. İlk birkaç seviye sizi kolay düşünmeye kandırıyor, ama sonra zorluk zor. Düşman kalıplarını bulana kadar üçüncü aşamada harap olduğumu hatırlıyorum. Müzik de klasik NES enerjisine sahip - çukur ama yoğun, hatalarınıza gülerken sizi tezahürat ediyormuş gibi.

Elinizi tutmayan retro oyunlara giriyorsanız, bu dönemden sağlam bir zaman kapsülüdür.