Castlevania: نسل جدید در Sega Genesis (یا Mega Drive اگر فانتزی هستید) یکی از آن بازی هایی است که باعث می شود متوجه شوید که ما در دهه 90 چقدر سخت تر بودیم. شما در این قلعه گوتیک مودی شروع می کنید - البته - و در عرض چند دقیقه در حال گول زدن خفاش ها ، اسکلت ها و هر چیز دیگری هستید که بازی به سمت شما پرتاب می شود در حالی که سعی می کنید در چاله های بی انتها قرار نگیرید. هنگامی که زمان آن را پایین می آورید ، شلاق احساس خوبی دارد ، اما آن سرهای مدوسا؟ هنوز ده ها سال بعد آزار دهنده است.

چیزی که من دوست دارم این است که چگونه موسیقی کل ویب را تنظیم می کند-آهنگ های ارگان در حال اتصال با پیدایش به سبک پیدایش است. سطح پیچ و تاب و چرخش ، پرتاب در برخی از بیت های نرم افزاری هوشمندانه که در آن قطعاً چند بار خواهید مرد که آنها را تشخیص می دهید. و کارفرمایان؟ هیولاهای بزرگ و پر از صفحه نمایش که باعث می شود قبل از اینکه الگوهای آنها را ترک کنید ، کمی عرق کنید. این ساده ترین کاستلوانیا نیست ، اما این بخشی از جذابیت است. وقتی مرگ نشان داده می شود ، کنترلر خود را پرتاب نکنید.