مرد ، Castlevania: دایره ماه هنوز هم نگه داشته می شود. شما فقط با یک شلاق و یک دعا شروع می کنید ، و از طریق قلعه دراکولا در آن هنر GBA Pixel Art-گیر می کنید-چرخ های سوسو زدن ، اسکلت هایی که از خارج از صفحه به شما ریه می کنند. سپس اولین کارت DSS خود را پیدا می کنید ، و ناگهان جادو را با حملات خود مخلوط می کنید ، دشمنان را یخ می زنید یا شعله های آتش را در اواسط کامبو احضار می کنید. وقتی کلیک می کند خیلی خوب است.

یک پیچ و خم از درهای قفل شده و معابر پنهان قلعه ، و نیمی از سرگرمی ها هنگامی که دو برابر پرش می شوید یا توانایی پیاده روی در زیر آب را پشت سر می گذارید. آن راهرو با شوالیه های زرهی؟ بله ، شما چند بار در آنجا خواهید مرد. اما موسیقی - آن اندام گوتیک و دسته کوچک موسیقی جاز مصنوعی - به نوعی باعث می شود که XP برای XP دردناک تر شود.

این سخت تر از Metroidvanias است ، اما این بخشی از جذابیت است. شما در صفحه نفرین خواهید شد ، سپس روز بعد بلافاصله دوباره آن را بوت کنید.