Snes'teki Tamagotchi Town, temelde yıllar boyunca dokunduğunuz tüm sanal evcil hayvan uygulamalarının pikselli büyükbabasıdır. Yumurta olarak başlayan bir yaratığın bu küçük lekesini alırsınız ve aniden aç, sıkılmış veya bir şekerleme ihtiyacı olup olmadığını - bir tür dijital helikopter ebeveyni gibi takıntılısınız.

Kontroller ölü basittir (D-pad ve iki düğme), ancak bunun sizi kandırmasına izin vermeyin. Bir dakika atıştırmalıkları besliyorsunuz, bir sonraki çılgınca temizliyorsunuz… ruh hali düşmeden önce karışıklıklar. Ve eğer çok uzun süre görmezden gelirseniz? Diyelim ki oyunun sizi üzücü, pikselli bir kaşıntı ile suçluluğuna çekmekten çekinmediğini söyleyelim.

Beş dakika sonra bırakacağınıza yemin ettiğiniz garip bağımlılık yapan döngü var, ama sonra bir saat sonra hala oradasınız, gizli mini oyunların kilidini açmaya çalışıyorsunuz. Nostalji, gün içinde bu anahtarlık Tamagotchis'ten birine sahipseniz sert vurur, ancak yapmasanız bile, küçük bir dijital şeyi canlı tutmak için garip bir şekilde tatmin edici bir şey var. Uykunuzda bip sesi duymaya başladığınızda beni suçlama.