Game Boy'daki Sumo Fighter, küçük bir kartuştan beklediğinizden çok daha yoğun. Bu küçük pikselli dohyō halkasında başlıyorsunuz ve kontroller öldü - sadece itme ve it, ama zamanlama her şey. Yanlış bir hareket ve saniyeler içinde ekrandan çıkıyorsunuz.

Beni şaşırtan şey, ne kadar stratejinin gizlice girmesiydi. Sadece düğme ezemezsin; Bazı rakipler önce dolanmanızı bekler, diğerleri sizi kenara yakın yemeye çalışır. Büyük Yokozuna görünümlü ahbapla ilk karşılaştığımda, desenini anlamadan önce arka arkaya üç kez harap oldum.

Bu klasik Game Boy Jank var - Sprite'lar tıknaz, müziğin tekrarlayıcı, ama bir şekilde birisini ringden çıkardığınızda daha tatmin edici hale getiriyor. Yalan söylemeyeceğim, hala mırıldanıyorum “Hakkeyoi!” Oynarken nefesimin altında.