Manevi savaş, birisinin Zelda'yı aldığı ve bir Pazar Okulu makyajı verdiği gibi hissettiren bu garip küçük NES oyunudur. Şeytanlarda ruhun meyvesini sapan ve rastgele NPC'leri dönüştüren Christian (ince, değil mi?) Adlı bu adam olarak oynuyorsunuz. İlk on dakika saf 8 bitlik saçmalıktır - bazı MIDI ilahileri arka planda oynarken sahip olunan posta kutularında elma takıyorsunuz.

Combat Janky ama alıştıktan sonra biraz büyüleyici. "Sevgi" ve "sevinç", karanlığın güçlerine karşı iyi mermi silahları yapıyor. Zindanlar temelde çok fazla yılanla kilise bodrumlarıdır ve evet, sonunda Şeytan'ın son hesaplaşmasında kendisiyle savaşırsınız. Tam olarak göründüğü kadar saçma, ama her şey hakkında garip bir şekilde zorlayıcı bir şey var.

Kesinlikle "90'ların Hıristiyan oyun sahnesinde orada olmalısınız" deneyimlerinden biri.