Ryuuko No Ken, Genesis'te gün içinde karışıklıkta kaybolmuş gibi hissettiren dövüş oyunlarından biri - ki bu bir utanç, çünkü bu garip, janky cazibesi var. Önyüklediğiniz anda, o klasik 16 bitlik savaşçı vibe ile vuruluyorsunuz: tıknaz spriteler, abartılı özel hareketler ve yarı dövüş sanatçıları, yarı "bekle, neden bu adam?"

Savaşçenizi seçmek eğlencenin yarısıdır. Her zamanki karate adamları ve ninjalar var, ama sonra bir bumerang ve bir güreş oyununda dolaşmış gibi görünen bir başkası ile savaşan bu ahbap var. Kontroller tıklamak için bir saniye sürer - ilk başta bazı hareketler sert hisseder, ancak ilk eğirme tekme veya ateş topu karaya çıktıktan sonra sadece işe yarar. Ve evet, AI daha yüksek zorluklarla deli gibi hile yapıyor, ama bu nostaljinin bir parçası, değil mi?

Sokak savaşçısı değil, ama kendi garip enerjisi var. Kendini çok ciddiye almayan eski okul bir şey istediğinizde mükemmeldir. Sadece onuncu kez son patronu kaybettiğinizde beni suçlama.