Dostum, Game Boy'daki Rugrats filmi sevimli görünen ama gizlice nefret eden lisanslı oyunlardan biridir. Tommy, Chuckie ve çete olarak oynuyorsunuz, bir çocuk oyunu için olması gerektiğinden çok daha zor hissettiren seviyelerde sürünüyorsunuz-bir evin öngörülmesine ve anında ölüm çukurlarına ihtiyaç duyduğuna karar vermiş gibi?

İlk birkaç dakika? Oyuncak arabalardan kaçıyorsunuz ve oturma odasındaki boşlukları atlıyorsunuz, ancak kontroller her inişi riskli hissettirecek kadar sert. Ve beni daha sonraki seviyelerde başlatmayın - ağırlıklı olarak konveyör bantları ve düşen kirişlerle garip bir inşaat bölgesindesiniz. Devs'in izleyicilerinin küçük çocuklar olduğunu unutmuş gibi.

Yine de, ne kadar acımasız olduğu konusunda garip bir şekilde çekici bir şey var. Belki nostalji, ya da belki de sadece acı çekiyorum. Her iki durumda da, lisanslı oyunların eğlenirseniz umursamadığı o dönemin kalıntısı.