Genesis'teki kırmızı bölge, 16 bit kaos donanımının işleyebileceğini fark etmenizi sağlayan oyunlardan biridir. Bu neon sırılsıklam Warzone'da başlıyorsunuz, sadece gelmeye devam eden düşman dalgalarını patlatıyorsunuz-tanklar, helikopterler, garip mekanik şeyler-, sizden nefret eden biri tarafından tasarlanmış gibi hissettiklerini hissettiren engellerden kaçıyor. Sadece ilk seviye size o kadar çok atar ki, muhtemelen birkaç kez sadece ritmi bulmak için ölürsünüz.

Sevdiğim şey, arcade tarzı "her şeyi vurma" enerjisini yeterince strateji ile nasıl dengelediğidir. Bazı silahlar belirli durumlar için açıkça daha iyidir (yayılma atışı hayat kurtarır) ve patronlar? Acımasız, ama sadece ateşi spam yapmak yerine desenlerini öğrendiğiniz bu tatmin edici şekilde. Film müziği o klasik Genesis Grit'e, tüm gevrek bas ve aciliyete sahip ve kontroller öldüğünüzde genellikle sizin hatanız olacak kadar sıkı.

Dışarıdaki en derin atıcı değil, ama o döneme girerseniz saf, konsantre eğlenceli. Sadece ilk denemenizde ya da onuncu'nuzda yenmeyi beklemeyin.