Tamam, Popeye: Ispanak için Rush temel olarak o eski okul karikatür enerjisini aldığınızda ve onu bir GBA yan kaydırıcısına sıkıştırdığınızda olan şeydir. Sadece bu kaotik seviyelere koşuyorsunuz, varillerden kaçıyor ve Brutus hiçbir yerden çıkıyor, hepsi de insanca mümkün olduğunca fazla ıspanak almaya çalışıyor. Klasik arcade titreşimleri, ama o el cazibesi ile.

İlk başta, basit hissettiriyor - sadece koş, atlama, yumruk - ama o zaman oyun size garip şeyler atmaya başlar, rastgele deniz canlıları veya çok uzun süre tereddüt ederseniz kaybolan platformlar gibi. Ve evet, ıspanak güçlendirme umduğunuz kadar saçma. Popeye'nin kolları bu nootly yıkıcı toplara dönüşüyor ve aniden her şeyi sürüyorsunuz. En iyi şekilde aptal.

Yalan söylemeyecek, kontrollerin alışmak için bir saniye sürdüğü (atlama neden bu kadar floaty hissediyor?), Ama tıkladıktan sonra garip bir şekilde tatmin edici. Retro saçmalık için yumuşak bir noktanız varsa veya Popeye bir köpekbalığını yumruklamak istiyorsanız, bu sağlam bir zaman artı.