Moon Crystal, daha fazla sevgi elde etmiş gibi hissettiren geç döneme ait NES platformcularından biridir. Bu ahbap olarak bir kırbaçla oynuyorsunuz (evet, ilk başta Castlevania titreşimleri) ama hareketin daha pürüzsüz - duvar atlıyor, çıkıntı kapıyor, hatta küçük bir slayt hareketi. Birinci seviye, sizi vurduğunuzda piksellere patlayan bu garip, floaty düşmanlarla sizi bu mehtaplı şehre atar.

Serin olan, aşamaların işleri nasıl karıştırmasıdır - bir dakikada bir fabrikada eğirme bıçaklarından kaçıyorsunuz, sonra ufalanan çatılara atlıyorsunuz. Müzik, tüm karamsar ve gergin olan klasik famikom synth sesine sahip. Ve patronlar? Sonsuza dek aşağı inmesi gereken büyük, ekran dolduran canavarlar. Yalan söylemeyecek, bazı atlamalar acımasız, ama zor bir bölümü çivilemek harika geliyor.

Bu hiç Japonya'dan ayrılmadığı bir utanç - şimdi arabanın pahalı, ama gizli mücevher platformcularına giriyorsanız, izlemeye değer.