Snes'teki Harvest Moon, en sevdiğiniz yıpranmış botlara kaymak gibi doğru hissettiren oyunlardan biridir. Bu üzücü küçük kara yamasıyla başlıyorsunuz, yabani otlar ve kayalarla büyümüş ve bir şekilde, bir saat içinde, mahsul rotasyonlarını ve tavuklarınızın sizin gibi olup olmadığını daha iyi yumurta bırakacak kadar takıntılısınız.

Kasaba halkı bu tuhaf cazibeye sahip - umursamıyormuş gibi davranan ama gizlice ipuçları veren huysuz yaşlı adam ya da kır çiçekleri verirken kızaran fırıncının kızı gibi. Ve festivaller? Beni yumurta avı kaosuna bile başlatma. Sunrise'da domateslerinizi sulamak bir başarı gibi hissettiği en iyi şekilde yavaş.

Dürüst olmak gerekirse, eğlencenin yarısı korkunç erken oyun hataları yapıyor (neden tüm şalgamları kıştan hemen önce diktim?). Ama bu sihir - bu bir çiftlik, bir elektronik tablo değil, sonunda bir tane gibi davransanız bile. Pikselli kırsal yaşamdan kaçmak istiyorsanız, bu hala altın standarttır.