Dostum, Game Boy'un en iyisinin en iyisi beni geri alıyor. İkinci olarak, bu gevrek 8 bitlik film müziği ve o tıknaz piksel savaşçılarıyla vuruluyorsunuz-süslü tanıtımlar yok, sadece dövüş sanatçınızı seçmeye ve fırlatmaya. Her zaman önce karate adamı için gittim, ancak zamanlamayı anladıktan sonra judo atışları aptalca tatmin edici.

Kontrollerin ilk başta sert hissettiği oyunlardan biri (sonuçta bu Game Boy'dur ), ancak birkaç turdan sonra, bu üç vuruş kombinasyonlarını ikinci doğası gibi çivilemeye başlarsınız. AI bazen hile yapar - onları bir tekme atması için yemleyebileceğinizi fark etmeden önce üçüncü rakibe beş kez kaybettiğimi itiraf etmekten utanmayın. Klasik 90'lar jank, ama en iyi şekilde.

Bir şeyleri aşırı karmaşıklaştırmayan el taşıyıcıları için yumuşak bir noktanız varsa, bu bir nakavttır. "Bir maç" ı saat 2'de mırıldanmaya başladığınızda beni suçlamayın.