Wario Land 4 is een van die GBA -spellen die gewoon de persoonlijkheid straalt - zoals natuurlijk Wario geen genoegen zou nemen met een normale jacht op schat. In plaats daarvan duik je in deze rare, hyper-gestyliseerde niveaus waar alles, van de muziek tot de vijanden, het gevoel heeft dat het is ontworpen door iemand die te veel cafeïne had. Je stuitert van de veerkrachtige paddenstoelen, wordt door vallen in een pannenkoek afgevlakt (waarmee je op de een of andere manier door strakke ruimtes kunt glijden?), En kook vijanden bij schatkisten om te zien wat er uitkomt.

De niveaus hebben allemaal deze coole gimmick waar je een aftelling activeert nadat je de sleutel hebt gepakt, dus je racet plotseling terug naar de start terwijl alles in de war raakt. Het is chaotisch op de beste manier, en de soundtrack? Absolute oorwormen. Ik neurde nog steeds enkele van deze deuntjes jaren later. Als je ooit een platformer wilde hebben waar de hoofdpersoon meer geïnteresseerd is in contant geld dan het besparen van prinsessen, is dit je jam.