Man, het wild op GBA neemt me mee terug. Je begint in dit dichte bos met niets anders dan een roestige dolk, en binnen enkele minuten word je al door deze rare kleine goblin -dingen gesprongen. De Pixel Art houdt nog steeds stand - die zonsondergangkleuren over de boomtoppen? Heerlijk.

Het is een van die spellen waar je gewoon de verkenning voelt . Geen handhoudende, geen questmarkeringen-alleen jij, een schetsmatige kaart en welke problemen je ook tegenkomt. Ik herinner me dat ik veel te veel tijd verspilde om in het begin van deze "onclimbable" berg te klimmen (spoiler: je hebt eerst betere uitrusting nodig).

Combat is simpel maar bevredigend - verdrijven voelt strak aan, en er is iets vreemds verslavend aan de manier waarop vijanden exploderen in kleine pixelbrokken. Vond deze verborgen grot een keer achter een waterval en schreeuwde bijna toen een gigantische spin op me viel. Klassieke GBA Jank op de beste manier.

Als je een zwak hebt voor dat tijdperk van avontuurlijke games, is dit een tijdcapsule die het openen waard is.