Oké, dus Tarzan: L'Appel de la Jungle op GBA is eigenlijk die klassieke Disney-film, maar met veel meer wijnstok-swinging en minder Phil Collins Music (helaas). Je begint te springen tussen bomen zoals je zou verwachten, maar de bedieningselementen voelen eigenlijk vrij soepel aan - geen van die onhandige "oh nee, ik heb de tak gemist" frustratie die sommige platformers hebben.

De niveaus mixen dingen tussen het doorlopen van dichte jungle, ontwijkende neushoorns (omdat er natuurlijk neushoorns zijn), en zelfs sommige onderwatersecties waar je piranha's vermijdt. De kunststijl nagelt die heldere, cartoonachtige look uit de film, wat cool is als je van nostalgie houdt. En ja, je vecht tegen een paar generieke slechteriken, maar eerlijk gezegd is het beste deel gewoon rondzwaaien als een absolute maniak.

Het is niet super diep, maar voor een erkend GBA -spel is het veel leuker dan het recht heeft om te zijn. Verwacht gewoon geen meesterwerk-het is pure, domme jungle-flinging vreugde.