Man, Sonic Advance was zo'n groot probleem toen het op de GBA viel. Na jaren van Sega vs. Nintendo Console Wars, loopt Sonic plotseling op Mario's Turf - en eerlijk gezegd? Het voelt alsof je thuiskomt. Op het moment dat je begint, begint die klassieke 2D -snelheid, met lussen, veren en die bevredigende dikke vijandelijke ontwerpen uit de Genesis -dagen.

Wat me verbaasde was hoe goed het zich in het kleine scherm vertaalde. De niveaus hebben die perfecte mix van snelheidssecties en platformen waar je soms moet vertragen (godslastering, ik weet het). En de sprites? Crisp als de hel, vooral voor een vroege GBA -titel. De eerste keer dat ik speelde, raakte ik veel te lang vast op die rare neon casinozone - die flipperkastbumpers rommelen niet rond.

Het is wild om te denken dat deze kleine kar een hele handheld -serie heeft voortgebracht. Houd nog steeds stand als je hunkert naar die old-school sonic rush.