Man, Rocket Power: Zero Gravity Zone op GBA neemt me terug. Je begint je personage te kiezen-ik ging altijd met Otto omdat zijn bord net een klein beetje sneller voelde-en dan word je meteen in deze wilde, zwaartekracht tartende cursussen gegooid. De helft van het plezier is uitzoeken hoe ze trucs aan elkaar kunnen keten wanneer de grond plotseling stopt met bestaan.

De bedieningselementen duren even om eraan te wennen, vooral als je die Zero-G-secties raakt waar alles drijft. De eerste keer dat ik speelde, heb ik face -geplant in een muur die probeerde een eenvoudige Ollie te doen, maar zodra het klikt, voelt het uittrekken van combo's verrassend soepel voor een GBA -spel. De niveaus combineren skateparken, golven en sneeuwhellingen met diezelfde overdreven energie uit de show.

Het is niet perfect-sommige van de latere uitdagingen worden brutaal hard-maar de sfeer is perfect. De muziek heeft dat punk-lite-geluid van begin 2000, en de omroeper schreeuwt dingen zoals "Tubular!" Als je een grote truc belandt. Als je opgroeide met het kijken naar Rocket Power, is dit eigenlijk een tijdcapsule in cartridge -vorm.