Man, Rocket Power on the Game Boy Color neemt me mee. Je start het op, en bam - er is die dikke pixelkunst van Otto en de bemanning, klaar om op skateboards, surfplanken of snowboards te gooien. De bedieningselementen zijn eenvoudig, maar net los genoeg om het wegvagen van het plezier van het plezier te laten voelen (en je zult wegvagen).

Ik heb veel te veel tijd besteed aan het opnieuw afspelen van de halfpipe niveaus, in een poging om combo's te nagelen terwijl de soundtrack die knapperige GBC-beats opslaat. De surfsecties zijn janky op die old-school manier waar de golven je nogal teleporteren, maar het is vreemd charmant. En ja, de dialoog zit vol met vroege jaren 2000 "Whoa, Extreme!" Kaas, maar dat is de helft van de aantrekkingskracht.

Het is niet het diepste sportspel, maar als je nostalgie hebt voor de show of gewoon dol bent op rare kleine handheld -relikwieën, is dit geweldig. Verwacht Tony Hawk niet - meer als een suikerachtige snack van arcadey -stunts en cartoonvibes.