Openbaringen: The Demon Slayer is een van die verborgen edelstenen op de game boy -kleur die voelt alsof het veel populairder had moeten zijn. Je begint in dit humeurige kleine dorp waar iedereen fluistert over demonen - klassieke RPG -opstelling, maar de Pixel Art geeft het deze griezelige charme. De eerste kerker heeft deze flikkerende fakkels en raar gedetailleerde spinnenwebben voor een GBC -spel, die onmiddellijk de toon zet.

Combat's Simple in eerste instantie - sloeg gewoon wat slijm - maar dan vind je je eerste echte wapen, en plotseling jongleer je met magische spreuken en ontwijk je aanvallen in deze strakke gangen. De muziek is allemaal onheilspellende chiptune -dingen die op de een of andere manier gigantische vleermuizen episch maken. En ja, het verhaal heeft profetieën en zo, maar er is iets vreemds bevredigend over hoe serieus het zichzelf kost.

Het heeft ook die ouderwetse moeilijkheidspiek-je zult een baas raken rond de derde kerker waardoor je je hele strategie zal heroverwegen. Maar als je het eindelijk neerhaalt? Pure 8-bit triomf. Als je een zwak hebt voor GBC RPG's uit het late tijdperk, is deze de moeite waard om de cartridge af te stoffen.