Puchi Carat is een van die game boy-kleuren puzzers die voelt alsof iemand een breuk heeft ingeslagen in een match-drie game-maar op een goede manier. Je hebt deze kleine peddel onderaan, stuiterende edelstenen weer omhoog om clusters te wissen, en het is veel meer hectisch dan het klinkt. De eerste paar niveaus misleiden je om te denken dat het kil is, dan ben je plotseling zweten over een muur van smaragden die op het punt staat je laatste leven te verpletteren.

Wat ik leuk vind, is hoe het niet alleen de gebruikelijke puzzelformule kopieert. Er is een rare spanning tussen zorgvuldig richten en in paniek richten wanneer de blokken lager kruipen. En de muziek? Pure charme uit de late jaren 90-Synthy en vrolijk, alsof het je aanmoedigt terwijl het scherm vol zit met saffieren. Als je een zwak hebt voor draagbare puzzers die je daadwerkelijk doen denken (en misschien een beetje tegen je GBC schreeuwen), is dit een solide tijdcapsule.