Pokémon Crystal on the Game Boy Color is nog steeds een van de beste manieren om Johto te ervaren. De sprites animeren nu eigenlijk - niets gek, gewoon kleine inactieve bewegingen, maar het voelt de wereld veel levendiger dan goud en zilver. Je begint in New Bark Town, kies je starter (Cyndaquil helemaal) en wordt onmiddellijk in die klassieke Pokémon -lus van slijpen, verkennen en per ongeluk een trainer -strijd binnenlopen als je gewoon probeert te genezen in het Pokémon Center.

Er is iets aan het tempo hier - het is langzamer dan moderne Pokémon -spellen, maar op een goede manier. Je moet eigenlijk uitzoeken waar je naartoe moet gaan in plaats van de hele tijd met de hand te worden. En op dat moment waarop je Goldenrod City voor het eerst bereikt en je realiseert hoe enorm de wereld is? Sluit nog steeds.

Bovendien is dit de versie die de hele Suicune -verhaallijn heeft geïntroduceerd, dus als je alleen goud/zilver hebt gespeeld, is het alleen de moeite waard om daarvoor opnieuw te bezoeken. De muziek is geweldig, de rivaal is eigenlijk een soort eikel, en de post-game is stom op de best mogelijke manier. Het houdt stand.