Mario Tennis op de game boy -color is een van die raar verslavende sportgames waar je begint te denken "slechts één wedstrijd" en plotseling is het een uur later. De bedieningselementen zijn simpel - je schommels tikken is alles - maar de AI stelt zelfs al vroeg een fatsoenlijk gevecht op. Ook de kleine RPG-achtige carrièremodus waarin je je personage tussen wedstrijden traint? Veel leuker dan het recht heeft om te zijn.

Het heeft ook die klassieke GBC -charme - brandende kleuren, dikke sprites en Mario -personages met net genoeg persoonlijkheid om een backhand -plakje bevredigend te laten voelen. Slaap ook niet op de dubbelwedstrijden; De chaos van vier spelers die op dat kleine scherm zijn gepropt, is hilarisch.