Oké, dus Tomb Raider: De profetie op GBA is een van die spellen waardoor je gaat: "Wacht, Lara Croft in 2d?" Eerst dacht ik dat het een afgezwakte versie van de Console Games zou zijn, maar het is eigenlijk zijn eigen ding-meer van een puzzel-zware actie-avontuur met wat stiekeme platforms. Je plundert natuurlijk nog steeds graven, maar de top-down van de camera, en de bedieningselementen duren even om eraan te wennen. Maar als je dat eenmaal doet, is het vreemd bevredigend.

Verwacht veel hendelvulling, valmodellen en die klassieke Lara-momenten waar je op het verkeerde moment springt en in spikes daalt. Het verhaal heeft een oude profetie -onzin (schokkend, ik weet het), maar eerlijk gezegd was ik hier gewoon voor de schattenjacht. De beperkingen van de GBA betekenen dat de graphics eenvoudig zijn, maar de atmosfeer is er - diman verlichte gangen, griezelige geluidseffecten, dat soort dingen. Niet slecht voor een tomb-inval op zakformaat.

Als je van old-school handheld-games houdt waardoor je meer dan mash-knoppen denkt, is dit een solide keuze. Verwacht gewoon niet dat het speelt zoals de PS1 -klassiekers.